|
دلتنگیها ودلنوشته های احسان برای فرزان
عاشقانه های دل برای بهترین معشوق دنیا
عشق تو دست ودلم را لرزاند.... قلبم ,دیگر ،قراری نداشت.... و میخواست خودش را به نیمه گمشده سالیان سالش برساند... آنقدرتقلا میکرد.... گویی ،که درلحظه میخواست ازجا کنده شود .... قلبم را بینا بین دستها گرفتم و برایت پیشکش آوردم.... در راه نا آرامی میکرد.... تا که به نیمه گمشده اش برسد.... تا که به نیمه گمشده اش رسید.... گویی هزارساله آرامش یافت.... تو چه کردی باقلب من.... میبینی چه حکایت عجیبیست... امان از این عشق .... که بایک قلب چه ها که نمیکند ... امان از این عشق ....
(احسان ثامن)
سه شنبه 24 بهمن 1396برچسب:, :: 13:45 :: نويسنده : احسان
شاید شب هم روزگاری عاشق بوده ومیداندکه دلتنگی یعنی چه..... سلامی به آرامی آرامش دردل شب..... وشب که میشود.... چه نجواهایی که درتمام وجودمن که سازنمیشوند.... غوغایی برپاست امشب.... دوباره مثل تمام شبها..... بازاینجامثل تمام شبها..... گاه گاهی که دلم میگیرد..... نمیدانم از سر دانسته هایم هست یا که نادانسته هایم..... ناخوداگاه دل سراغ یادتورامیگیرد... وچقدراین گاهگاه هرلحظه برایم تکرارشدنیست.... اینروزها ،خیال خاطراتمان ،تبدارمان میکند مارا ،مایی را که اینروزها دو من شده است ..... میشنوی....؟؟؟؟ صدای نم نم باران،درهوای پاییزی ،آخرشب.... انگاراین ترانه فقط همگام شدن ماراباهم کم دارد... انگارهواعجیب بهانه دونفره بودنمان را میگیرد... اما مای ما مدتهاست من شده است..... راستی خاطرت هست آخرین خاطره مابودنمان را.....
(احسان ثامن) یک شنبه 8 بهمن 1396برچسب:, :: 14:21 :: نويسنده : احسان توشدی خاطره خوش از آنروزها..... من شدم حسرت دیروز...امروز و فرداهات ...... چه بودنهایی راکه برایت نبودم.... وچه نبودنهایی راکه برایم بودی.... نمیدانم بودنها نبودن شده اند ... یا که نبودنها ،بودن شده اند.... من تورامیخواستم نه خیالت را.... توراخواستم وخواندم .... تونیزمن رااجابت کردی.... و با رفتارهایت گفتی چه محال خنده داری.... و حال اینروزهاراکه میبینم ... و رازسفید شدن موهاراکه میبینم ... زمزمه همراه میشودوخنده کنان تلخ میگویم : چه محال خنده داری....
(احسان ثامن) یک شنبه 8 بهمن 1396برچسب:, :: 14:12 :: نويسنده : احسان
درباره وبلاگ این وبلاگ برای کسیکه عاشقانه دوستدارش بودم وهستم هنوز!!!!وتمام وجودم ازآن اوشد راه اندازی شد. برای اوقاتیکه درکنارش نیستم ودلتنگش میشوم برایش مینویسم.ومیگویم که ان لحظات راکه درکنار ت نیستم ومحبتم رانثارت بنمایم بازهم دلتنگ توام ،قدم به دنیای مجازی بگذاروبدان که عاشقانه دلتنگ دیدارتو ام .بی بهانه بگویم نوشتن را دوست دارم بخاطر تو ای صدف زندگانی ام. اماافسوس ...که مرا شکست... من وباورهایم را... آنقدری که فکرمیکردم مرادوست دارد وبرایش ارزش دارم... نداشتم!!دوست داشتن من سبب گشت تا که....... اومرا به رایگان به غروری کاذب بفروشد... حرمتها شکسته شد ....وبی تردید برای شکستن حرمتها بدان شکل پشیمانی به همراه داشته است... حال آنچه که مانده است...یک دل شکسته ودنیایی غریب مانده است! دنیایی رنگین ازخاطراتیکه باهم داشتیم وارزوهاییکه دوست داشتم با هم به انهابرسیم ... شاید از احساسیکه من درقلب وتمام وجودم به او داشتم هیچگاه بحقیقت به یقین نرسید.شاید میگفت که دوست داشتن من را ازاعماق قلب به یقیین وباور رسیده است... اماگمان میکنم که .... فرزانه ام من به حال وهوای همان روزهای عاشقی اینجا می آیم وعاشقانه بازهم ازاحساسم مینویسم!!!!چون تمام دنیای احسانت بوده ای وهنوزهم آن اولینی !!!...این روزها وشبها وسال به سالی که برمن بگذشت با این باور که نبودنهایمان کنارهم باورشدنی نیست برمن بسیارسخت بگذشت... هنوزهم باورم نمیشود که چگونه رفتارشد با این دل احسانت... موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: