به رسم همیشگی دلبردوست داشتنی ام سلام ،سلام فرزان عزیزم

نمیدانم که چرا در گاه وبیگاه های لحظه های زندگی تو فراموش نشدی وهمیشه این سالها غم با هم نبودنمان آزاردهنده شد وحکمت این دوربودنها چیست ؟؟؟

واین سوال برایم سوالی همیشگی شده است که حکمت این آشنایی واین هجران چیست وچرا ؟؟؟؟

تنها میدانم که هرگز نتوانستم ازیادببرم آنچه را که شاید سالها عمروزمان را ازمن گرفته است ..اما عشق چنان شیرین  وخواستنی خود را جلوه میدهد که گاهی حتی همان هجران وسختیها که خیلی هم سخت میگذرد شیرین جلوه میکند.فرزانه ام شش سالیست که از ندیدنمان میگذرد و نمیدانم که چه طول زمانی دیگر باشد که تقدیر روزگار مارا در جایی از زندگی با هم مواجه سازد ...وحتی این فکر که آیا این غم هجران و فراق فرصتی بدهد که تا چه زمان باشیم و ....

بگذار اینگونه بگویم که 

سالهاست که  این دوری وحسرت مثل خوره به جانم افتاده ،وبیخوابیهای مداوم این شش سال ،وحالاهم  کهخیلی بیشترازهروقت دیگر این دلتنگی واین غم بیشترشدهااست چون منو تو با هم خوب بودیم و باهم مشکلی نداشتیم...وما خود را به اطراف باختیم ....

شاید باورش برای خیلی سخت باشد....ولی من فقط تو رادوست داشته ام ودارم وخواهم داشت....

نمیدونم تا کجا بکشم ولی میدونم که این بغض منو داره همراه خودش میکشه ،چشم انتظاری خیلی سخته ،خصوصا این نوع چشم انتظاری ٔٔ...اینکه میگی تو زندگیت کسی هست ،قلبم میگه نیست ،حتی نشونه ای ازون ادم تو پروفایلت هم نبود.اینکه میگی منو فراموش کردی داری دروغ میگی چون اگر فراموش شده بودم اصلا به یادم نمیفتادی که بخوای یادی ازم کنی ...واینکه بیایی و من را قسم بدهی که فراموشت کنم ....چون تو هم من را در یاد داری ....

همیشه دلم میخواست هر چی که تو راضی باشی ...ولی فقط میدونم داغت موند وحسرت وتاوان شش ساله شده خوره زندگیم ٔ...

هنوزهم دلم برای دیدنت وشنیدن صدایت تنگ است.....

خیلی حررف نزده داشتم باهات فرزانه ،اما چون قول دادم تو چت همون شب را که حرف زدیم حرفمون باشه دیگه مزاحمت نمیشم ومجبورم سرقولم باشم .واین خیلی سخته درکنار دوری .... به خواستت احترام میزارم وقتی تو اینطور میخوای....هرطور تو دوست داری وباب میلتهٔ...,ته قلبم میگه توزندگیت کسی نیست...واین عذابم میده که بین ما هنوزم جدایی هست بااین وجود...قلبم اشتباه نمیکنه...همونقدریکه میدونستم تو هم منوفراموش نکردی واینجاسرمیزنی....

محبوب دلم همیشه دوست دارم....

محبوب دلم بابت همه چیز ممنون...

تو راحت زندگیتابکن فرزانه...

بعد ازین همه سال هم منتظر موندم چون فکرکردم همونطور که من متوجه یسری اشتباهات شدم تو هم شاید متوجه اشتباهاتی شده باشی ،یجورایی ته قلبم میگفت دوباره باهم برخورد میکنیم همونطور که میدونستم اینجا سرخواهی زد چون میدونم تو هم هیچ وقت نتونستی فراموش کنی چون منم نتونستم<

زندگی قشنگی میشد ساخت وقتی هردو اشتباهاتمونومیدیدیم و بر میگشتیم ... اما وقتی ما ازغرورمون نمیگزریم دیگه همه چیز نمیتونه درست سر جای خودش قراربگیره.

چون واقعا من فقط تو را دوست داشتم نه هیچ کس دیگه ای را فرزانه ...

ولی تو هنوزم اون غرور را داری ... غروری که منو تو را نگذاشت کنارهم قرار بگیره .... .تو منو فراموش نکردی ...چون منم تورا فراموش نکردم .... فقط غرورت نمیگزاره ....غرور بیش از اندازت .... حرص میخورم به خداوندی خدا ازت فرزانه ... حرص اینومیخورم که چرا ما اینطوری رفتار میکنیم.... چرا ما آدما اشتباهاتمونا نمیخوایم بواسطه غرورهامون ببینیم....

فرزانه تو اگه منو فراموش کرده بودی بعداز۶سال نمیومدی به وبلاگ سربزنی وبنویسی...

چرا دوست داشتنا را خراب میکنیم.... اره حرص میخورم ....

واقعا ممنونم ازت به خاطر همه چیز ....

همیشه محکم تو هرکاری ایستادم.... نمیدونم چرا این جا هیچوقت نمیخاد درست بشه .....

شایدانگار این غرور بیش ازحد دختربهمنه که خیلی جلوتره ..

کاش مبدیدیم هرکدوممون اشتباهمون چیه ٔ ومیپذیرفتیم....نه که فقط به خاطرغرورمون بروزندیم....

من فقط میدونم که همونطور که من تو را فراموش نکردم تو هم منو فراموش نکردیٔ..

یعنی نتونستی فراموش کنی...

حسم اینو با تک تک سلولهاش اینو میدونه و ازهمین حرص میخورم چرا نمیخاد این اتفاق جدایی ما تموم بشه با یه غرور کاذب ....چرا انقدر ما آدما انقدر غرور باید داشته باشیم که همه چیز را ازهم سلب کنیم...

امیدوارم روزی که خیلی خیلی دیرنشده باشه این رافهمیده باشیم...

آره فرزانه تو  هم من رانتونستی  فراموش کنی...

با اطمینان خیلی خیلی زیاد میگم....

همه دوستا وهمکارام ازدواج کردند ولی من نه ،چون من همیشه تورادوست داشتم ،حالام اگه توزندگیت خوب باشه من به همین راضیم فرزانه ،فقط میخام تو چیزی را که دوست داری داشته باشی ،خودمم سالهاست دیگه اهمیتی ندارم ،ولی برام لنویس ،الان نمیدونم خواب باشی یا که بیدار ،ولی کاش میشد یبار مثل امشب تو یه دقیقه بات مستقیم مثل این وبلاگ که تو یه دقیقه حرف زدم حرف میزدم ،الان اومدم چادگون همه خوابن ومن بیدار ،دیشب تا صبح همه خواب بودن ومن مثل خیلی وقتا بیدار ،من خیلی باتو حرف میزنم ،خیلی ،دکلمه میگم مینویسم با اسم احسان ثامن ،دکلمه هامو روزی شاید بگوشت برسه روزی اون احسان ثامن همون احسانب بود که تو میشناسی ،خیلی نوشته ها نوشته بودم وثبت نکرده باقی گذاشته بودمش ،وثبت نمیکردم ،مدتها با نوشتنم که حالمو خوب میکرد قهربودم ،نمیتونستم واقعا بنویسم ،همش تو بغض بودم حالام برا اینکه مطمین بشم باید بات حرف بزنم،شاید تو ازدواج کرده باشی ولی همیشه ته قلبم میگفت یروز دیگه اتفاق میفته که ازحال هم باخبر باشبم ،نمونه این اعتقاد همین وبلاگ ،۶ساله ندیدمت ،خیلی سخت گذشت ،اخرین دفعه که همو دبدیم وباهم بودیم را یادته،؟؟؟؟؟لطفا فقط با من حرف بزن وبرام ازحال خودت بگو ،دیگه بعدش خواسته ها همه خواسته تو ،چون همیشه واقعا همینو میخام تو راحت باشی ،منم بلاخره زندگیمو یجوری مثل همین دوران که گذشت ادامه میدم .ولی من باید حرفاتو بشنوم برا اینکه میخام مطمین بشم فرشتمون نباشه پیام میده اینجا برام بنویسی کجا اخرین بار همو دیدبم .؟؟؟تورا خدا فقط یبار بزار حرف بزنیم .من حرفاتو باید بشنوم .هرکی ندونه شاید خودت بدونی چقدر دوست داشتنت برام پر رنگ بوده ،